தமிழினமும், தமிழ் மொழியும்

தமிழினமும், தமிழ் மொழியும் தன் வராலற்றில் ஒரு முக்கிய கால கட்டத்தை எதிர் கொண்டு இருக்கின்றது. நம்முள் ஓற்றுமையும், சமாதானமும், சுயமரியாதையும் குறைந்த அல்லது இல்லாமையின் காரணத்தால் பல இன்னல்களுக்கு ஆளாகிக் கொண்டு இருக்கின்றோம்.



செல்கின்ற திசையையும், நம்முள் இருக்கும் தமிழ் அறியாமையும் கலந்து, அளந்து பார்த்தால் உலகை ஆண்ட தமிழன் அடுத்த தலைமுறைக்கெல்லாம் மாண்டு போவேமோ இல்லை, நம்முடைய தனி தத்துவத்தை இழந்து, "கல் தோன்றி மண் தோன்றாக் காலத்தே முன் தோன்றிய மூத்தகுடியில்" பிறந்து எதிர் வரும் நிகழ்காலத்தில் கல்லும், மண்ணுமாய் மாறி அந்த மண்ணோடு மண்ணாய் போய் விடுவோமோ என்று அஞ்ச தோன்றுகிறது.



என்ன செய்ய வேண்டும், நமக்கு இப்பொழுது என்ன வேண்டும். சுதந்திரமா? யாரிடம் இழந்தோம் அதை, நாம் போராடி பெறுவதற்க்கு, பொருளாதாரமா? என்ன வளம் இல்லை நம்மிடத்தில் ஏன் கையை ஏந்த வேண்டும் பிறர் இடத்தில்,
பிறகு என்ன தான் வேண்டும்?

ஓற்றுமை வேண்டும்,
வேற்றுமை மறந்த பாசமும், நேசம் கலந்த பரிவும் வேண்டும்.
நமக்குள் கருத்து வேறுபாடுகள் ஏற்பட்டாலும் கருவுற்றது தமிழ் அன்னையின் வயிற்றில் தான் என்ற சகோதரத்வம் வேண்டும்.

"தமிழ், மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம்" என்று தமிழை முதலில் வைக்க நம் பிள்ளைகளுக்கு கற்று கொடுக்கவேண்டும்.


தொழிலில் தமிழ் வேண்டும்,
செல்லும் இடமெல்லாம் தமிழ் ஆள வேண்டும்,
முதல் காதலியாய் தமிழ் வேண்டும்,
சற்றே தமிழன் என்ற கர்வம் வேண்டும்.


- சுவாமிநாதன் பாலசுப்பிரமணியன்